سفارش تبلیغ
صبا ویژن























نگاه نو

    نمی دانم با داستان فیل در تاریکی آشنایی دارید یا نه؟

    مولانا در مثنوی اشاره می کند که فیلی در اتاقی تاریک بود و افراد مختلف وارد اتاق می شدند و هرکس با لمس عضوی از اعضاء بدن فیل تصور خود را از آن موجود بیان می کرد. در حقیقت  هر فردی واقیت را آن چیزی که خود تصور می کرد می دانست و برداشت دیگران را نمی پذیرفت.

مولانا در جایی به زیبایی اشاره می کند: "هر کسی از ظن خود شد یار من.."

    گاهی اوقات ما در روابط دوستانه مان و حتی در روابط خانوادگی خود تصور می کنیم که آنچه خودمان اعتقاد داریم واقعیت دارد و با این توجیه به اعتقادات دیگران اهمیتی نمی دهیم وحتی گاهی اوقات آنرا نادیده می گیریم.

    بد نیست که به این اصل ایمان داشته باشیم که باورهای دیگران اگرچه از دید ما نادرست است اما از دید خودشان درست و با اهمیت است و ما نیز با اهمیت دادن و احترام قائل شدن برای آن می توانیم روابط اجتماعی و بین فردی پایدار تری داشته باشیم در واقع این کار یکی از اصول اساسی برقراری ارتباط مؤثر می باشد. البته این به معنای پذیرش کورکورانه دیدگاههای دیگران نیست، در واقع تفکر انتقادی باعث می شود که ما مرتکب این خطا نشویم.

پس بیایید دیگران را هم ببینیم!

تا بعد...


نوشته شده در چهارشنبه 85/12/9ساعت 12:31 عصر توسط محمد مجیدی| نظرات ( ) |

سلام

    امشب شب یلداست، طولانی ترین شب سال که ایرانیان در این شب مراسم خاصی دارند. این که فلسفه وجودی این مراسم چیست در جای خودش قابل بحث است. اما با بررسی بیشتر در خصوص این شب به نظر می رسد که به نتایج دیگری هم خواهیم رسید:

1ـ تقویت ارتباطات اجتماعی ( با جمع شدن همه اعضاء خانواده)

2ـ احترام به بزرگتر ( معمولاٌ با رفتن به خانه پدر بزرگ یا مادر بزرگ)

3ـ توجه به مذهب و فرهنگ ( خواندن قران و یا حافظ)

    بدون شک شب هایی مانند امشب می تواند باعث شود تا کمی بیشتر به خانواده، دوستان، آشنایان، و فرهنگ و مذهب خود بیندیشیم.

در ادامه به غزلی از حافظ اشاره می کنم که بی مناسبت با امشب نمی باشد
ادامه مطلب...
نوشته شده در پنج شنبه 85/9/30ساعت 12:14 عصر توسط محمد مجیدی| نظرات ( ) |

    سلام دوستان

    همانطور که قبلأ مطرح کردم قرار بود که برای طرح پایگاههای سلامت اجتماعی تعدادی وبلاگ طراحی شود. خوشبختانه این کار انجام شد و تعداد 31 وبلاگ ( یک وبلاگ مرکزی برای پایگاه سلامت کشور و تعداد 30 وبلاگ مستقل برای استانها) طراحی گردید که این وبلاگها باهم در ارتباط می باشند. طی جلسه ای که هفته قبل برگزار گردید نمایندگان استانها با نحوه کار با وبلاگ آشنا شده و تقریبأ فعالیت هایشان را شروع کردند.

از همه دوستان عزیز تقاضا می کنم ضمن بازدید از این وبلاگها با نظرات سازنده خود این طرح (که در اول راه می باشد) را یاری نمایند.

آدرس وبلاگ مرکزی پایگاه سلامت اجتماعی

http://paygah.parsiblog.com

می باشد.

دوستان عزیز با مراجعه به آن از طریق لینک هایی که قرار داده شده است میتوانند به وبلاگ سایر استانها دسترسی داشته باشند.

تا بعد...


نوشته شده در دوشنبه 85/9/6ساعت 10:45 صبح توسط محمد مجیدی| نظرات ( ) |

سلام دوستان

    اگه بخوام راجع به اینکه چرا وبلاگم رو آپ نکردم توضیح بدم خیلی دیگه تکراری میشه. پس فعلأ  بگذریم...

    راستش چند وقت قبل (اگر یادتون باشه) راجع به گروههای همیاران سلامت روان برای شما عزیزان گفتم. این گروهها که در زمینه ارتقاء بهداشت روان در جامعه کار می کنند از سال قبل اقدام به راه اندازی مراکزی به نام «پایگاه سلامت اجتماعی» در سطح کشور نمودند که در این مراکز خدمات مختلف مشاوره ای، مددکاری وآگاهسازی ارائه می دهند.

   جهت معرفی بهتر این گروهها و ارتباط آنان با سایر اقشار جامعه، تعداد 30 وبلاگ برای استان های مختلف راه اندازی کردیم. همچنین یک گروه جدید با نام «همیاران سلامت روان» در پارسی بلاگ ایجاد کردیم تا همه استان ها ضمن اینکه در جریان اطلاعات و اخبار همدیگر قرار می گیرند، بتوانند تعامل سازنده ای با هم و سایر دوستان داشته باشند.

انشاءا.. بزودی این مجموعه وبلاگ ها را برای شما بیشتر معرفی خواهم نمود.

تا بعد... 


نوشته شده در شنبه 85/7/22ساعت 12:25 عصر توسط محمد مجیدی| نظرات ( ) |

سلام

    چند روز قبل با خودرو یکی از دوستان از خیابان رد می شدیم که ناگهان با صدایی وحشتناک و تکان زیاد رشته افکار و گفتگوی ما پاره شد.  بله درست متوجه شدید، خودروی ایشان روی یک سرعت گیر (که بعضی از آنها شبیه تپه ای به ارتفاع نیم متر و بیشتر می باشد) رفته بود. جالب اینکه هیچ علامت هشداری که حاکی از وجود این سرعت گیر باشد  ندیدیم.

   با خودم فکر کردم این ابتکاربشر( که با این شکل آن  ظاهرأ ما ایرانی ها مبتکر آن هستیم!)  قصد دارد سلامت جسمی انسانها را تأمین کند، اما چقدر به بهداشت روان آنان توجه دارد.

    خیلی از این مسائل به برنامه ریزان شهری برمی گردد، و جالب است که تصمیمات دیگر این افراد هم بدون توجه به بهداشت روان جامعه صورت می گیرد. در سایر کشورها قبل از اتخاذ تصمیم در مورد یک مسئله شهری ( به عنوان نمونه یکطرفه کردن یک خیابان که از دید ما شاید خیلی بی اهمیت باشد) ابندا شهروندان توجیه می شوند، زمان های محدودی این کار به صورت آزمایشی صورت می گیرد، بازخورد این کار از شهروندان گرفته می شود ، و در نهایت آن تصمیم اجرایی می شود.

    اما شما شاید زیاد با این مسئله برخورد کرده باشید: صبح قرار است به محل کار یا تحصیل تان  بروید، در ابتدای خیابان جلوی شما گرفته می شود و به شما اعلام می گردد که این خیابان از این به بعد یکطرفه می باشد و شما هم باید تغییر مسیر دهید. تصور کنید که این کار علاوه بر گرفتن وقت شهروندان چقدر بهداشت روانی آنان را تحت تأثیر قرار میدهد.

    امیدوارم که برنامه ریزان شهری در کنار این همه هزینه های غیر ضروری که دارند کمی روی عواقب اجتماعی و روانی تصمیمات آنی خود نیز بررسی علمی انجام دهند تا شهروندان کمتر متضرر شوند.

تا بعد...


نوشته شده در سه شنبه 85/4/13ساعت 12:29 عصر توسط محمد مجیدی| نظرات ( ) |

   1   2      >