سلام. متشكر از حضور شما هم در جشن تتي هم در وبلاگ بنده...
وقتي جامعه دچار بيماري‌ اندوه مي‌شود، ناخودآگاه آدمي راهي را مي‌جويد تا از اندوه خودساخته يا ديگران ساخته رهايي يابد. جشن‌هايي چون تتي همان ناخودآگاه شادي‌جو آدمي‌‌اند... شبيه شاخه‌اي‌اند كه به سوي نور فرياد مي‌كشند. شاد باشيد.