ملاصدرا مي گويد :

خداوند بي نهايت است و لامکان و بي زمان، اما به قدر فهم تو کوچک مي شود، به قدر نياز تو فرود مي آيد، به قدر آروزي تو گسترده شده و به قدر ايمان تو کارگشا مي شود.

يتيمان را پدر مي شود و مادر، محتاجان برادري را برادر، عقيمان را طفل، نااميدان را اميد، گمگشتگان را راه مي شود.

در تاريکي ماندگان را نور مي شود، رزمندگان را شمشير، پيران را عصا، محتاجان عشق را عشق مي شود.

خداوند همه چيز مي شود همه کس را، به شرط اعتقاد، به شرط پاکي دل، به شرط طهارت روح، به شرط پرهيز از معامله با شيطان.

بشوييد قلب هايتان را از هر انديشه خلاف، زبان هايتان را از هر گفتار ناپاک، دست هايتان را از هر آلودگي در بازار دادوستد و بپرهيزيد از ناجوانمردي ها، ناراستي ها، نامردمي ها.

....چنين کنيد تا ببينيد چگونه بر سفره شما با کاسه اي خوراک و تکه اي نان مي نشيند.

در دکان شما کفه هاي ترازويتان را ميزان مي کند و در کوچه هاي خلوت شب با شما آواز مي خواند.

مگراز زندگي چه مي خواهيد که در خدايي خدا يافت نمي شود ؟ ؟