به نظر من هم دختر و هم پسر زماني كه واقعا احساس كردن مي تونن ازدواج كنند، و مسئوليت يك زندگي مشترك رو با تمام جوانبش به عهده بگيرن، مي تونن زندگي شخصي و دوران مجردي رو كنار بگذارن و وارد دوره جديد زندگيشون بشن، مي تونن عقايد و رفتارها و تفاوت هاي يك انسان ديگرو بپذيرن و از اين دست آمادگي ها رو در وجود خودشون احساس مي كنن سن ازدواجشون رسيده، واگرنه سن تقويمي هيچ ربطي به ازدواج نداره. البته اين نظر منه