نگاه نو
سلام در مطلب قبلی در مورد ایدز و راههای انتقال آن صحبت کردیم، در مطلب حاضر سعی می کنیم کمی در مورد پیشگیری از ایدز صحبت کنیم. اصولأ اولین اصل در مورد این بیماری اینست که تشخیص سریعتر آن می تواند دست پزشکان را برای مداوای بیماری بازتر کند. بطور کلی در دنیا 3 راه اصلی برای پیشگیری از ایدز پیشنهاد شده است که به آن اصطلاحأ راههایA,B,C می گویند: 1) A ابتدای کلمه Absitinence به معنی پرهیزگاری و خودداری است. در واقع پرهیز از مصرف مواد مخدر و تماس جنسی نامطمئن و نامشروع بهترین، مؤثرترین و کم هزینه ترین راه برای پیشگیری از ایدز است. 2) B ابتدای کلمه Befaith ful به معنی وفادار باش است. به عبارتی وفاداری به همسر یا شریک جنسی و نه فرد دیگر. 3) C ابتدای کلمه Candom یا کاندوم است. اگر هیچ کدام از روش های بالا مؤثر نبود، فرد باید از کاندوم استفاده کند تا احتمال خطر کم شود. از راههای دیگر پیشگیری از ایدز می توان به موارد زیر اشاره کرد: - عدم استفاده از سرنگ مشترک برای تزریق. - رعایت اصول بهداشتی در مراکزی که با خون و فراورده های خونی تماس مستقیم دارند، مانند آزمایشگاهها، بیمارستانها،وسایر مراکز ازقبیل آرایشگاهها و... - عدم برقراری رابطه جنسی با افراد مشکوک و پرخطر( توضیح اینکه افرادی که همزمان با چند نفر رابطه جنسی دارند در معرض خطر بیشتری قرار دارند). - آگاهسازی در مورد ایدز در مراکز جمعی و عمومی مانند: مدارس، پادگانها و... «مأخذ: ویژه نامه ایدز نشریه سلامت» دوستان عزیزی که در مورد این بیماری مطلب و یا سئوالی دارند می توانند مطرح کنند. تا بعد… سلام دوستان در مطلب قبلی مقدمه ای در مورد بیماری ایدز گفتم. به زبان ساده میتوان گفت که منشأ ایدز یک ویروس با نام « اچ.آی.وی» میباشد. این ویروس با انتقال به بدن به نوع خاصی از سلول ها که نقش عمده ای در تأمین امنیت بدن دارند حمله می کند و آنرا از بین می برد. با از بین رفتن این سلولها سیستم ایمنی فرد تضعیف می شود و به راحتی دچار بیماری های عفونی می شود. فرد آلوده شاید سالها ویروس را در بدن خود داشته باشد بدون آنکه علایم ایدز را بروز دهد ، بخاطر اینکه سیستم ایمنی اش کاملأ ضعیف نشده و از بین نرفته است. ویروس اچ.آی.وی مثبت، از طریق دادن آزمایش خون قابل تشخیص است. بعضی از علائم هشدار دهنده آلودگی به این ویروس عبارتند از: کاهش وزن سریع، سرفه های خشک، تب های عود کننده یا تعریق شدید شبانه، ضعف مفرط و بی دلیل، برجسته شدن غدد لنفاوی زیر بغل یا کشاله ران یا گردن، اسهالی که بیش از یک هفته طول بکشد، دانه های سفید یا هر گونه لک غیر معمول روی زبان و داخل دهان یا گلو وسایر علائم. ( توضیح ضروری اینکه داشتن هر کدام از علائم فوق الزامأ به معنای آلودگی به اچ.آی.وی نیست و این علائم میتواند در نتیجه بیماری های دیگر نیز بوجود بیاید) راههای انتقال ویروس اچ.آی.وی از چند راه عمده به دیگران انتقال پیدا می کند: « بیماری ایدز از طریق راههای دیگر مانند بوسیدن، بغل کردن، دست دادن قابل انتقال نیست. » « این بیماری خطرناک به هیچ وجه قابل در مان نیست و فقط با مراقبت میتوان از ابتلا به آن پیشگیری کرد. » در مطلب بعد راجع به پیشگیری از ایدز خواهم گفت. دوستان عزیزی که در مورد این بیماری مطلب و یا سئوالی دارند می توانند مطرح کنند. تا بعد... سلام دوستان باز هم مشغله کاری و... به روز نکردن وبلاگ و... توجیه کردن و... حالا، بگذریم. راستش چند روز قبل یکی از دوستان در جلسه ای که مربوط به بیماری ایدز و بررسی راهکارهای پیشگیری از آن بود شرکت کرد، و اطلاعات تکان دهنده ای در مورد آخرین وضعیت ایدز در ایران و جهان مطرح کرد. واقعیتش را بخواهید به ذهنم رسید که حتمأ همه خوانندگان اطلاعات کافی در مورد ایدز دارند، اما اگر با مطالب من، ولو یک نفر هم اطلاعاتش را کامل کند و به این بیماری دچار نشود ارزشش را دارد. بیماری ایدز که به حق بلای خانمانسوز قرن نام گرفته است در سال های اخیر به شدت رشد داشته است و آمار مبتلایان به آن روز به روز بیشتر می شود، به طوری که گفته می شود با این رشد شاید تا چند سال آینده بعضی از کشور های آفریقایی از روی نقشه جهان پاک شود. ایدز بیماری وحشتناکی است که به هیچ وجه درمان نمی شود اما با روش های بسیار ساده ای قابل پیشگیری است. فقط! پیشگیری... با این توضیح باید بگویم که در یکی دو مطلب آینده قصد دارم کمی در مورد ایدز صحبت کنم. تا بعد ... سلام در یکی از مطالب قبلی به بحث موازی کاری ونبود قوانین برای حمایت از حقوق مؤلفین و پدید آورندگان آثار فرهنگی و هنری اشاره نمودم. بحث اخیرمربوط به پارسی بلاگ دات کام و دات آی آر نیز یکبار دیگر این خلأ قانونی ( و به عبارتی بی تفاوتی قانونی) را نمایان می کند. امید وارم کسانی که متولی این امر هستند فکری به حال این مشکلات بکنند. مطمئنأ با ادامه این روند دچار زیان های بین المللی خواهیم گردید. تا بعد... سلام در یکی از مطالب قبلی ام به بحث شادی و نقش آن در زندگی انسان اشاره کردم. هفته قبل روز نیمه شعبان در شمال بودم ، چند ساعتی بیرون رفتم و به شادی و نشاط مردم توجه کردم. مطمئنأ در این روز جشن های زیادی در سراسر کشور برگزار شده بود. واقعأ چه اشکالی دارد که ما این ایام را در طی سال مشخص کنیم و به بهانه اعیاد مذهبی و ملی مان فرصتی را برای مردم فراهم کنیم که به شادی بپردازند. به طور یقین اگر این نیاز به شکل صحیح برآورده نشود ویا برخورد های قهری با آن شود، درجایی دیگر و زمانی نامناسب خود را نشان خواهد داد.(که نمونه آنرا زیاد دیده ایم) امروزه اکثر روان شناسان با توجه به زندگی صنعتی انسان ها و فشارهایی که بر آنان وارد می شود شادی و نشاط (و حتی خندیدن) را به عنوان عاملی برای بالا بردن بهداشت روانی افراد (وحتی سلامت جسمی) مطرح می کنند. پس چه بهتر که برای این ایام و نیز برای احساسات مردم ارزش قائل شویم و حتی ایام خاصی که اشاره کردم را برای شادی های خیابانی مردم و نظایر آن (که از چارچوب نظم و قانون هم خارج نشود) در نظر بگیریم. به امید شادی و کامروایی همه ایرانیان تابعد...